ದೊಡ್ದ ವಳ

ಮನೆಯಲ್ಲೊಂದು 'ದೊಡ್ದವಳ', ಇಡೀ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಅತೀ ಚಿಕ್ಕದಾದ ... ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ದೊಡ್ಡದಲ್ಲದ... ಯಾವುದೇ ಕೋನದಲ್ಲಿ ತರ್ಕಿಸಿದರೂ... ಊಹಿಸಿದರೂ... ತರ್ಕ-ಊಹೆ ಗಳಿಂದಲೂ ದೊಡ್ದತನ ಕಾಣದ ಆ ಕೋಣೆಗೆ "ದೊಡ್ಡ ಒಳ" ಎಂಬ ಹೆಸರು ಹೇಗೆ.. ಯಾಕೆ ಬಂತೋ ಎಂಬ ನಮ್ಮ ಮನದ ಶಂಕೆಗೆ ಇಡೀ ಮನೆಯ ಯಾವೊಬ್ಬ ಸದಸ್ಯನೂ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನನಗೆ ಪರಿಹಾರ ಹೇಳಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಆ ಬಂಗಲೆಯಂಥಾ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಸಿದ ನನ್ನ ಅಜ್ಜನಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಶಂಕೆಯಿದೆ.

ಆ ದೊಡ್ದ ವಳದಲ್ಲಿ ಈಗಿನ ಗೋದ್ರೇಜ್ ಕಪಾಟುಗಳ ಹೋಲಿಕೆಯ ಒಂದು ಪುರಾತನ ಮರದ ಕಪಾಟು. ಆ ಕಪಾಟಿಗೆ ನನ್ನ ಅಜ್ಜ ಬಣ್ಣ ಬೇರೆ ಹೊಡೆಸಿದ್ದರು. ಆ ಸದ್ರಿ ಕಪಾಟಿನ ಮೇಲೊಂದು ಪೆಟ್ಟಿಗೆ. ಅದೇ ಕೂಜಳ್ಳಿ ಮಾಣಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ*.  ಕಪಾಟು ಹಾಗೂ ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಎರಡಕ್ಕೂ ಸದಾ ಬೀಗ ಜಡಿದಿರುತ್ತಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದಲೂ.... ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಕೈಗೆಟಕುವ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಇರದಿದ್ದುದರಿಂದಲೂ ...ಅದರೊಳಗೆ ಏನಿದೆಯೆಂಬುದು ಮಕ್ಕಳಾದ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ವ೦ಥರಾ ಗುಟ್ಟೇ - ಕಗ್ಗಂಟೇ.

ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ಆಳು-ಕಾಳುಗಳಿಗೆ ದುಡ್ಡು ಬೇಕಾದಾಗ ಅಜ್ಜ ಆ ಕೋಣೆ ಹೊಕ್ಕು ಹೊರಬರುವಾಗ ಕೈಯಲ್ಲಿ ದುಡ್ಡು ತರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಬಹುಶಃ ಹಣ, ಅದೇ ಕಪಾಟು ಅಥವಾ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಿರಬೇಕು. ಜೊತೆಗೆ ಅಜ್ಜನ ರಾಜಕೀಯ ರಾಜಕೀಯೇತರ ಹಡಪಗಳು ಅದರಲ್ಲಿರಬಹುದು. ಮಕ್ಕಳು ಮುಟ್ಟಬಾರದೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ.. ಸುರಕ್ಷೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಅವುಗಳಿಗೆ ಬೀಗ ಜಡಿದಿರಬಹುದು ಎಂಬ ಅಂದಾಜು ಅಷ್ಟೇ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ವಸ್ತುಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಇರುವುದರಿಂದಲೂ.... ಇಡೀ ಮನೆ ನಡೆಯಬೇಕಾದ ಹಣ ಹಾಗೂ ಕಾಗದ ಪತ್ರಗಳು ಅದೇ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದಲೂ ಆ ಕೋಣೆ "ದೊಡ್ದ ಒಳ" ಎಂದು ಕರೆಸಿಕೊಂಡಿರಬಹುದೆಂಬುದು ನನ್ನ ಈಗಿನ ಊಹೆ. 

ಆದರೂ ಆ ದೊಡ್ದವಳದ ಆ ಕಪಾಟು ಹಾಗೂ ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲೇನಿದೆ ಎಂದು ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ನೋಡಿಯೇಬಿಡಬೇಕೆಂಬಾಸೆ ಇನ್ನೂ ಪೂರೈಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರಹಸ್ಯ ಬೇಧನ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಒಂದು ದಿನ ಮುಹೂರ್ತವೂ ಬಂತಲ್ಲ.!!
ಯಾವಾಗಲೂ ಅಜ್ಜ ಒಳಹೋಗುವಾಗ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಹೋಗುವ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ... ಗದರುತ್ತಿದ್ದ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಆ ದಿನ ಕೊನೆ ಗೌಡ ಕುಪ್ಪು ಮಾಸ್ತಿ ಸಂಬಳ ಕೇಳುವ ದಿನವೆಂದರಿತ ನಾನು ಮೊದಲೇ ದೊಡ್ದವಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಪೆಟಾರಿಯ ಎಜ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಅವಿತಿದ್ದೆ .. ಅಜ್ಜ ಬರುವುದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತ. ನನ್ನ ಊಹೆ ಸುಳ್ಳಾಗಲಿಲ್ಲ. 

ಅಜ್ಜ ಒಳಬಂದ.... ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಒಂದು ಬೀಗದ ಕೈ ತೆಗೆದ..... ಆ ಬೀಗದ ಕೈಯಿಂದ ಕೂಜಳ್ಳಿ ಮಾಣಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಬೀಗ ತೆಗೆದು... ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಒಳಗೆ ಕೈ ತೂರಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ಬೀಗದ ಕೈ ತೆಗೆದ. ಆ ಬೀಗದ ಕೈ ಕಪಾಟಿನ ಬೀಗಕ್ಕೆ ಕೈಯಾಗಿತ್ತು. !! ಅಬ್ಬಾ ಸುರಕ್ಷೆಯೇ !! ಹಾಗಾದರೆ ಇದರಲ್ಲೇನೋ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾದ ವಿಶೇಷವಾದ ವಸ್ತುಗಳೇ ಇರಬಹುದೆಂದುಕೊಂಡೆ.
ನಿಜವಾಗಲೂ ಆ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿಯೇ ದುಡ್ಡಿತ್ತು. ಅಜ್ಜ ದುಡ್ಡೆಣಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಬೀಗ ಜಡಿದು ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ತಾನು ಹೊರಟು ಹೋದ. ನನ್ನ ಎದೆ ಢವಗುಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅಬ್ಬಾ ಪಾರಾದೆ. ಒ೦ದು ವೇಳೆ ಅಜ್ಜ ನೋಡಿದ್ದರೆ... ಎಂಬುದ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡೇ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟೆ. 

 ಸರಿ ಇನ್ನು ಕೆಲಸವಾಯ್ತಲ್ಲ.. ಹೊರಬರುವ ಸನ್ನಾಹದಲ್ಲಿದ್ದೆ... ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಯಾರೋ ಬರುವ ಸಪ್ಪಳವಾಯ್ತು. ಮುಂದಿಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಿಂಜರುಗಿತು. ಕುತೂಹಲ ಇಮ್ಮಡಿಯಾಯ್ತು. 

ಈ ಬಾರಿ ಅಜ್ಜಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳೂ ಕೂಡ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಬೀಗದ ಕೈ ತೆಗೆದಳು. 'ಅಬ್ಬಾ, ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ !! ಒ೦ದೇ ಗಂಟಿಗೆ ಎರಡೆರಡು ಬೀಗದ ಕೈ !! ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಬರೇ ದುಡ್ಡಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಅಜ್ಜಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಎನೋ ವಸ್ತು ಇರಬಹುದೆಂಬ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಒಹ್ ಒಡವೆಗಳಿರಬೇಕು, ನೋಡೋಣ.. ಇರಲಿ ಒಂದೇ ಗುಂಡಿಗೆ ಎರಡು ಹಕ್ಕಿ' ಎಂಬಂತೇ ಮನದಲ್ಲೇ ಹಿಗ್ಗಿದೆ. ಕುತೂಹಲ ನೂರ್ಮಡಿಯಾಗಿತ್ತು. 

ಕೂಜಳ್ಳಿ ಮಾಣಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯೋಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿದಳು ಅಜ್ಜಿ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಅವಳ ಕೈಯನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕೈ ಹೊರತೆಗೆವಾಗ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಾಟಲು... ಅರ್ರೆ .. ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ... ಇಷ್ಟು ದಿನವಾದರೂ ಅಜ್ಜಿ ತುಪ್ಪ ಎಲ್ಲಿಡುತ್ತಾಳೆಂಬುದು ಗುಟ್ಟಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು... ರಹಸ್ಯ ಬಯಲಾಗಿತ್ತು. ಅದು ತುಪ್ಪದ ಬಾಟಲಿ !! 'ಅಬ್ಬಾ ಅಜ್ಜಿಯೇ, ನಿನ್ನೆ ಅಷ್ಟೇ "ತುಪ್ಪ ಖಾಲಿ ಮಗ" ಎ೦ದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದ್ದಳಲ್ಲ !! ಇನ್ನೂ ಇಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ ಅಬ್ಬ ಅಜ್ಜಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಳು' ಎಂಬ ಖುಶಿಯಲ್ಲಿ... ಕಳ್ಳನನ್ನು ಹಿಡಿದ ಪೋಲೀಸ್ ನವನಂತೇ ಹಿಗ್ಗಿ ... ನಾನು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೆನೆಂಬುದನ್ನು ಮರೆತು.... ಅಜ್ಜಿಯ ಹತ್ತಿರ ಓಡಿ ಆ ತುಪ್ಪದ ಬಾಟಲನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡು "ಅಜ್ಜಿ... ಸಿಕ್ ಬಿತ್ತು... ಕಳ್ಳಜ್ಜಿ ಸಿಕ್ ಬಿತ್ತು... ಸುಳ್ಳಜ್ಜಿ ಸಿಕ್ ಬಿತ್ತು.... ಎನೇ ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ತುಪ್ಪ ಇಟ್ಗಂಡು ಯಾರಿಗೆ ಕೊಡ್ತ್ಯೆ? ಕಳ್ಳಜ್ಜಿ ಸಿಕ್ ಬಿತ್ತು..... ಹಾ ಹಾಹಾ ... ಡಂಕಾ ನಕಾ.. ಡಂಕಾ ನಕಾ..." ಎಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ತುಪ್ಪದ ಬಾಟಲು ಹಿಡಿದು ಸಿನೇಮಾದ ಹೀರೋನಂತೇ ಕುಣಿಯತೊಡಗಿದೆ ....ಕುಣಿಯುತ್ತ ಕೂಗುತ್ತಾ ಓಡತೊಡಗಿದ್ದೆ. 

"ಸುಟ್ ಮಾಣೀ... ಬಿದ್ ಹೋಕೋ.... ಕೊಡೋ ಇಲ್ಲಿ" ಎನ್ನುತ್ತ... ಎದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ನನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿಯುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ (ಅಸಲಿಗೆ ತುಪ್ಪದ ಬಾಟಲು ಹಿಡಿಯುವ ಹುನ್ನಾರದಲ್ಲಿ!?) ಅಜ್ಜಿ ನನ್ನ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು ! 

ನಾ ಓಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. 

* (ವಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಮೊಮ್ಮಗನೊಬ್ಬ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಅಭ್ಯಾಸದ ಡೆಸ್ಕಿನ ತರಹದ ವಂದು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಗೆ ಅಜ್ಜ ಇಟ್ಟ ಹೆಸರು ಕೂಜಳ್ಳಿಮಾಣಿಯ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ. ಮಾಣಿ ಕೂಜಳ್ಳಿಯವನಾಗಿದ್ದ ಎಂಬುದು ಹೆಸರಿನಿಂದಲೇ ತಿಳಿಯಬಹುದು. 70 ರ ದಶಕದ ಸಿನೇಮಾಗಳಲ್ಲಿ ಲೇವಾದೇವಿ ನಡೆಸುವ ಸೇಟುಗಳು ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೂಡ್ರುವ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಹೋಲಿಕೆಯದ್ದು ಅಂದರೆ ಈ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಚಿತ್ರಣ ಸರಿಯಾಗಿ ಬರಬಹುದು)

(ಹಿ೦ದೊಮ್ಮೆ ಗೀಚಿದ್ದು)
(ಗೀಚಿದ ದಿನಾ೦ಕ - ಜುಲೈ ೨೨, ೨೦೦೯)