ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರರ ಕುರ್ಚಿ

     ಸಣ್ಣ ಹುಡ್ರಿಗೆ ಅಪ್ಪನ ಆಪೀಸಿಗೋಪದು ಅಂದ್ರೆ ಮಜಾ. 

     ನಾ ಕಂಡ ಮೊದಲ ಆಪೀಸು ನನ್ನಪ್ಪನ ಶಾಲೆಯ ಸ್ಟಾಪ್ ರೂಮೇಯ. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ 5-6 ಜನ ಮಾಸ್ತರು ಅಕ್ಕೋರು ಇರ್ತ ಯಾವಾಗೂವ. ನಾ ಸಣ್ಣಿದ್ದಾಗಿಂದ ಹೋಪಲೆ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟ ಆಪೀಸು ಅದು. ಅಪ್ಪನಂತ ಆಪೀಸ್ ಇರವು ಯಂಗೆ.. ಒಂದು ಕುರ್ಚಿ ಟೇಬಲ್ಲು. ಅಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲೆ ರಾಶೀ ನಮನಿ ಪೆನ್ನು. ಆ ಪೆನ್ನಿಡಲೆ ಸ್ಟಾಂಡು. ಗೀಚಲೆ ರಾಶೀ ರಾಶೀ ಪಟ್ಟಿ. ಹೀಂಗೇ ಕನಸು ಆವಾಗ. 

    ಅಪ್ಪನ ಆಪೀಸಿಗೋದ್ರೆ ಅದೆಂತದೋ ವನ್ನಮ್ನಿ ಖುಷಿ. ಕಾರಣ ಅಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕುವ ರಾಜಮರ್ಯಾದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡಸ್ತ. ಅಪ್ಪ ಜೀವಮಾನದಲ್ಲಿ ಕೊಡಿಸಿರದ ಚಾಕಲೇಟ್ ಕೊಡತ್ರು ಜಾನಕಕ್ಕೋರು. ಹೊಸ ಪೆನ್ನು ಕೊಡತ್ರು ಕಾಳೆ ಮಾಸ್ತರು. ಅವಧಾನಿ ಮಾಸ್ತರರ ಕಥೆ ಪುಸ್ತಕ. 

      ಹೀಂಗೇ ಒಂದಿನ ಅಪ್ಪ ಕೂತ್ಗಂಬ ಆ ಕುರ್ಚಿ ಮೇಲೊಂದ್ಸಲ ಕೂತ್ಗಳವು ಹೇಳಾಗೋಗಿತ್ತು ಯಂಗೆ. ಆ ದಿನ ಬರದ್ದೇ ಹೋಗ್ತ! ನಾನೂ, ನನ್ನ ಕನಸು, ನನ್ನ ಹಠ, ನನ್ನ ತೀರ್ಮಾನ ಸಾಕಾರ ಅಪ್ಪ ದಿನ ಬರಲೇಬೇಕಲಿ.  ಹಗಲಗನಸೊಂದ ಪದೇ ಪದೇ ಕಂಡರೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅದು ನನಸಾಗ್ತು ಹೇಳ್ತ ಹದಾ ?! 

       ಆ ದಿನ ಆದಿತ್ವಾರ. ಅಪ್ಪಂಗೆ ಶಾಲೆಲಿ ಎಂತೋ ಕೆಲಸಿತ್ತು. "ನಾನೂ ಬತ್ತೆ" ಹೇಳದ್ದಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪ ಬೇಡ ಹೇಳಿದ್ನಿಲ್ಲೆ.... ಬದಲಿಗೆ "ಬಂದ್ಕಂಡು ಎಂತಾ ಮಾಡ್ತೆ ಹುಡಗ್ರು ಯಾರೂ ಬತ್ವಿಲ್ಲೆ ಅಲ್ಲಿ ಆಡುಲೆ" ಅಂದ. 

"ಇಲ್ಲೆ ನಾನೂ ಬತ್ತೆ ಆದ್ರೂವ" ಅಂದೆ, ಮತ್ತೆ  ಬೆನ್ನ ಬಿಟಿದ್ನಿಲ್ಲೆ. ಸರಿಯಪಾ ಅಂದ ಕರ್ಕ ಹೋದ ಅಪ್ಪ. ಶಾಲೆಗೋಗಿ ಎಂತದೋ ಫೈಲ್ ಎಲ್ಲಾ ತೆಗದು ಎಂತದೋ ಬರೀತಾ ಕೂತಿದಿದ್ದ. 

       ಆಗ ಯಂಗೆ ಯನ್ನ ಕನಸು ನೆನಪಾತು.. ಅಪ್ಪನ ಕುರ್ಚಿಲಿ ಅಪ್ಪ ಕೂತಿದ್ದ.. ಹಂಗಾಗಿ  ಅಲ್ಲಿ ಕೂತ್ಗಂಬಲಾಗ್ತಿಲ್ಲೆ.. ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಕುರ್ಚಿ ಖಾಲಿ ಇದ್ದು.. ಅಲ್ಲೇ ಕೂತ್ಗಂಬನ ಕಂಡ್ತು. ಕನಸು ಕಂಡದ್ದಕ್ಕೂ ಜಾಸ್ತಿ ದಕ್ಕುವ ನಮನಿ ಇದ್ದಕು ಹೇಳಿ ಖುಷಿನೇ ಆತು. ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರ ಕುರ್ಚಿ ಹತ್ರ ಹೋಗಿ ನಿಂತಿ. ಆ ಕುರ್ಚಿ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡದಿ.. ಮೆತ್ತಗಿನ ದಿಂಬ ಹಾಕಿಟ್ಟಿದ್ರು ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರು.. ಆದರೂ ಸೀದಾ ಹೋಗಿ ಕೂತ್ಗಂಬಲೆ ಹೆದ್ರಕೆ. ಅಪ್ಪ ಬೈದ್ರೆ?! 

"ದಾದಾ" ರಾಗ ಎಳದಿ. 

ಮಕ ಎತ್ತಿ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿದ ಕನ್ನಡಕದ ಮೇಲಿಂದ ನೋಡ್ದ ಅಪ್ಪ. 

"ಹೀ ಹೀ" ಮಾಡ್ದಿ. 

"ಎಂತದಾ?" ಕೇಳ್ದ ಅಪ್ಪ

"ಕೂತ್ಗಳ್ಳ?" ಕೇಳ್ದಿ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಹೆಮಾ ರ ಕುರ್ಚಿ ಬದಿಗೆ ಬೆಳ್ಳು ತೋರಸಗ್ಯಂಡು. 

"ಪಳದಿ, ಇಚ್ಚಿಗೆ ಬಾ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರು ಕಂಡ್ರೆ ರಣಿ ಹೊಡೆತ್ರು" ಅಂದಾ

ಅಂವ ಹೆದ್ರಸಿದ್ನ .. ಕುಶಾಲ್ ಮಾಡದ್ನ  ಅಂದಾಜಾಜಿಲ್ಲೆ.. ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರರಿಗೆ ಹೆಂಗೆ ಗೊತಾಗ್ತು?  ಅವರಿಲ್ಲೆ ಇಲ್ಲಿ ಇವತ್ತು ಬತ್ರಿಲ್ಲೆ ಆದಿತ್ವಾರ... ಈ ದಾದ ಕುಶಾಲ್ ಮಾಡ್ತ ಬಿಡು ಹೇಳಿ ತಡ ಮಾಡದೇ ಹೋಗಿ ಕುತ್ಬುಟಿ. ಅಪ್ಪ ಬೈದ್ರೆ ಇಳದ್ರಾತು ಮತ್ತೆಂತ ! ಹೇಳಿ ಐಡಿಯಾ. 

ದಣಿ ಕೂತಿದ್ನನ. ಅಪ್ಪ ತಲೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಅವನ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ಕತಿದ್ದ.‌ ನಾ ಕೂತದ್ದ ಗ್ರೆಂಸಿದ್ನಿಲ್ಲೆ... ಹೇಳೇ ಖುಷಿಲಿ ಇದಿದ್ದಿ.. ಅಷ್ಟತ್ತಿಗೆ ಯಾರೋ ಬಾಗಲ ಹತ್ರ ಬಂದಂಗಾತು.. ಒಳಗೇ ಬಂದ ... ಯಾರು ನೋಡಿರೆ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರು!! ಯಂಗೆ ಒಂದೇ ಸಲ ಒಂದು ಎರಡು ಎಲ್ಲಾ ಬಂದಂಗಾಗೋತು.  ಎಂತಾ ಮಾಡವು ತಿಳಯದ್ದೇ ಬಡಬಡಾ ಕುರ್ಚಿಂದ ಹಾರಿ ಅಪ್ಪನತ್ರ ಬಂದು ನಿಂತಿ.. ಬಾಯಲ್ಲಿ "ಸ್ಸಾರಿ ಸ್ಸಾರಿ" ಹೇಳ್ತಿದ್ದಿ... ಧ್ವನಿ ಹೆರಗೇ ಬೀಳ್ತಿಲ್ಲೆ. 

ಅಷ್ಟತ್ತಿಗೆ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರು

"ಭಟ್ರೆ, ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಹೊಸ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ಟರ್ ಬಂದಾರೆ ?" ಅಂದ್ರು. ಆವಾಗ ಅಪ್ಪ ನನ್ನ ಬದಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಕುರ್ಚಿ ಬದಿಗೆ ನೋಡದ ನೋಡು.. ಅವನ ಕಣ್ ಕೆಂಪಾಗಿದ್ದ ನೋಡಿ ಯಂಗೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಕೆಂಪಾಗೋಗಿತ್ತು ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ. ಆದ್ರೆ ಪಾಪ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ.  ಅವರೇ ಸಂಭಾಳ್ಸಿದ್ರು ಆವಾಗ. ನನ್ನತ್ರ ಬಂದು ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟು "ಅಡ್ಡಿಲ್ಲ ಶಾಮ.. ನೀನೂ ಒಂದಿನ ಆ ಕುರ್ಚಿ‌ ಮೇಲೆ ಕೂತ್ಗೊಳ್ಳುವೆ" ಅಂದ್ರು. 

ಆಗ ನನ್ನ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂತು ಸಮಾವ "ಸ್ಸಾರೀ ಸರ್. ತಪ್ಪಾಯ್ತು" 😳

ಇವತ್ತಿಗೂ ನೆನಪಾದ್ರೆ ಹೆದ್ರಕತ್ತು.. ನಗೆನೂ ಬತ್ತು. 

ಶಿಕ್ಷಕ ಸಮೂದಾಯ ಯಾವತ್ತೂ ಸುಖವಾಗಿರಲಿ 🙏🙏🙏🙏

**************************

(FB ಹವಿಹಾಸ್ಯ ಬಳಗದಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಲಘುನಗು. 

05/08/2022 )